Wie was Willem ook alweer? Oudere Beekhuizenaren zullen hem ongetwijfeld nog herinneren. Willem was een trouwe fan van Beekhuizen. Hij tenniste niet omdat hij zwaar gehandicapt was en gebonden was aan een elektrische rolstoel. Aanvankelijk kon hij zich daarmee goed redden en reed hij zelf van het Barentszhuis in Velp naar Beekhuizen. Een hele tocht vanaf de Gasthuislaan. Dat ging niet altijd goed want één keer kwam hij op de spoorwegovergang met de wielen vast te zitten tussen de rails. Gelukkig zonder fatale afloop.

Bij wedstrijden van het eerste team werd Willem langs de baan geparkeerd. Speciaal voor hem was aan de rolstoel een standaard gemaakt waar een glas in paste. Willem was nogal een liefhebber van witte wijn. Er is oud liedje van Johnny Lion met de titel “Zij dronk ranja met een rietje”. Vervang “zij” door “hij” en “ranja” door “witte wijn” en je ziet Willem voor je. Omdat menigeen zich om het welzijn van Willem bekommerde was het glas vrijwel nooit leeg en vaak zag je dan ook dat na verloop van tijd de aandacht van Willem voor het tennisspel danig was verslapt.

Toen zijn situatie verslechterde kwam hij toch nog regelmatig naar Beekhuizen met een taxibus. Hij communiceerde op het laatst via een soort spraakcomputer.
Toen Willem overleed, ik denk net voor of na de eeuwwisseling, schonk hij bij testament een bedrag van 10.000 gulden aan Beekhuizen. Hiervan zijn destijds op het (oude) terras voor de jeugd een aantal speeltoestellen en een glijbaan aangelegd. Uit erkentelijkheid en ter nagedachtenis aan Willem heeft het toenmalige bestuur het toegangspad achter de banen 3 t/m 5 naar hem vernoemd.

P.S.,
Pas nadat ik deze foto had genomen viel me op dat zijn naam verkeerd gespeld is. Navraag en verder onderzoek bevestigde dat. Zijn correcte naam is Willem Ciggaar (zie ook de afbeelding op blz. 41 van het jubileumboekje Beekhuizen 50 jaar 1952-2002). 
Met een “S” en slechts één “g” in zijn naam is Willem posthuum alsnog de Sigaar!

 Luc. Dolfing